Posiadanie pupila z rodowodem, a więc pochodzącego z hodowli psów rasowych to marzenie wielu miłośników psów. W ostatnich latach obserwujemy wzrost liczby aktywnych hodowli, co oznacza, że co raz więcej osób decyduje się na rozpoczęcie takiej działalności jako źródła dochodu. Zaczynając od hodowli z dwoma czy trzema psami, jako właściciele w pewnym momencie będziecie potrzebowali reproduktora. Czym jest reproduktor i czy jest konieczny do rozrodu w zarejestrowanej hodowli? Ile lat powinien mieć psi reproduktor? Jakie warunki musi spełniać jego hodowla – na te i inne pytania odpowiadamy w tym artykule.

Co znaczy „psi reproduktor”?

Pies reproduktor to rasowy pies, który jest zdolny do rozpłodu i uzyskał odpowiednie uprawnienia. Decyzje oraz dokumenty poświadczające zostanie reproduktorem wydaje Związek Kynologiczny w Polsce (ZKwP).

Jakie warunki musi spełnić pies, aby zostać reproduktorem?

Istnieje szereg wymogów, które nasz pupil musi spełnić, aby w jego rodowodzie widniał oficjalny, dumny zapis „reproduktor”. Jednym z nich jest wiek. Ile lat musi mieć pies, aby zostać reproduktorem? ZKwP określa, że pies, aby móc rozpocząć krycie powinien mieć ukończone 15 miesięcy. Nie tylko wiek jest ważnym kryterium. Wymagane jest również, aby pies uczestniczył w co najmniej trzech wystawach psów rasowych, w tym jednej międzynarodowej lub klubowej. Ponadto samiec musi uzyskać co najmniej trzy oceny doskonałe od dwóch różnych sędziów.

Badania psa reproduktora

Regularne badania reproduktora (jak i każdego psa) są niezwykle ważne. Hodowca dzięki temu ma pewność, że jego podopieczny jest w pełni zdrowy oraz gotowy do bezpiecznego krycia. Podczas takiego badania lekarz weterynarii zaczyna od oszacowania ogólnego stanu zdrowia pupila, a także badania palpacyjnego (za pomocą dotyku) zewnętrznych narządów rodnych. Kolejnym krokiem jest laboratoryjna ocena jakości nasienia oraz sprawdzenie stężenia hormonów. Podczas badania nasienia psa pod mikroskopem oceniana jest koncentracja, ruchliwość, żywotność, ruch postępowy i morfologia plemników (co raz częściej badanie mikroskopowe jest zastępowane badaniem spektrofotometrycznym). Na tym etapie możemy wdrożyć leczenie, które usunie kłopoty z ewentualną niepłodnością psa. Może to być zarówno zmiana w żywieniu, jak i kliniczne uregulowanie poziomu hormonów.

Kiedy reproduktor jest gotowy do krycia?

Jak już wspominaliśmy pies, aby móc rozpocząć krycie powinien mieć ukończone 15 miesięcy. Co ważne, zgodnie z regulaminem Związku Kynologicznego w Polsce, dla reproduktorów nie ustala się górnej granicy wieku hodowlanego. Jeżeli pies jest zdrowy nie ma on również określonego limitu kryć. Nie oznacza to jednak, że hodowca może dysponować pupilem wedle swojego uznania – aby pies zachował siły, zdrowie i dobrą jakość nasienia powinien mieć około 3-4 dni odpoczynku między jednym a kolejnym kryciem.

Reproduktor FCI

Często spotykanym terminem w obszarze reprodukcji psów jest „FCI”. Co to znaczy? FCI (Fédération Cynologique Internationale), to Międzynarodowa Federacja Kynologiczna, która zajmuje się między innymi opracowywaniem szczegółowych opisów cech danej rasy psów. Do organizacji tej należą związki kynologiczne krajów członkowskich, po jednym z każdego państwa – członkiem FCI z ramienia Polski jest Związek Kynologiczny w Polsce.

Dzięki członkostwu w Międzynarodowej Federacji Kynologicznej wszystkie kraje oraz hodowle mogą wymieniać się informacjami o psach i rodowodach konkretnych zwierząt, a także dbać o ich zdrowie, eliminując z populacji poważne choroby genetyczne (przy okazji udziału w wystawach psy są oceniane oczywiście również pod względem cech zewnętrznych).

Reproduktor bez rodowodu

Skojarzenie suczki z oficjalnym, zarejestrowanym reproduktorem bywa sporym wydatkiem. Kusić zatem może zaproszenie reproduktora, który przebywa w niezarejestrowanej hodowli (nie posiada rodowodu) lub jest zarejestrowany w tzw. „pseudohodowli”, a więc nie należy do ZKwP (tylko hodowle będące członkami ZKwP lub Polskiego Klubu Psa Rasowego są uznawane przez FCI). Taki pies teoretycznie posiada rodowód, lecz w polu „matka i ojciec” widnieje wpis „nieznane” – nie wiemy zatem czy zwierzę jest wolne od wad i chorób genetycznych. Takich ogłoszeń w Internecie jest całkiem sporo. Jednak pamiętajcie, że zgodnie z Ustawą o ochronie zwierząt w celach handlowych zabronione jest rozmnażanie psów (i kotów), które pochodzą z niezarejestrowanych hodowli. Zatem za szczenięta z takiego miotu nie można pobierać opłaty.

Wiele hodowli niezrzeszonych w ZKwP ma fatalne warunki higieniczne i bytowe psów. Płacąc za reproduktora z takiego miejsca lub kupując ich szczenięta zwiększacie skalę procederu złego traktowania psów. Pseudohodowle nie podlegają bowiem żadnym regulacjom ani kontroli sanitarnej. Bywa, że szczenięta i reproduktor pokazywane są potencjalnym nabywcom w pomieszczeniu pokazowym, czyli w ciepłym i czystym legowisku w pokoju, który nie ma nic wspólnego z ich rzeczywistymi warunkami życia na co dzień. Warto zastanowić się czy w imię niższej ceny warto przyczyniać się do cierpienia psów.

Posiadanie psa reproduktora w swojej hodowli to niewątpliwie powód do dumy. Zdrowe i silne szczeniaki, które zapewnia jego linia genetyczna są wspaniałą nagrodą za trudy przebytych badań, oficjalnych dokumentów i wystaw. W końcu – szczęśliwe psy to szczęśliwi opiekunowie.